'Amerikaans Links' en 'Brits Rechts'
vermoordden meer dan 1000 mensen
Ewoud Klei en Jan Jaap de Ruiter
07/10/13
We
hebben het nog nooit meegemaakt dat een ideologie
of een religie terecht stond voor
de rechtbank op beschuldiging
van moord. Het zijn altijd mensen die andere mensen doden
en die zich dienen te verantwoorden. Een officier van justitie zal nooit
een ideologie of religie oproepen voor de rechtbank te verschijnen. Sterker nog, hij
kan het niet eens.
Deze gedachte kwam in ons op toen we de titel lazen van een artikel
van de hand van Joost Niemöller:
Links vermoordde vandaag de
300 van Lampedusa. Als je
het artikel leest begrijp je dat Niemöller met 'links' die mensen
in Europa bedoelt die emigranten en asielzoekers helpen met het verkrijgen van een verblijfsvergunning. De vluchtelingen en illegale immigranten weten dat en hebben er
alles voor over om in Fort Europa te komen. De linkse
helpers staan immers klaar. Waren die er niet in Europa,
zo zou je kunnen concluderen, dan kwamen al die gelukszoekers denkelijk niet. De linksen wenken en de reikhalzende armoedzaaiers komen eraan. Maar sterven
die laatste dan onderweg, zoals begin oktober bij Lampedusa,
dan is het niet de schuld van linkse mensen maar van 'links'. Het schip is vergaan, de vluchtelingen konden niet zwemmen, maar
hun leven verloren ze niet
omdat ze verdronken, maar omdat 'links' ze vermoordde.
Dat laatste kan niet. Ten eerste
verdronken ze wel degelijk en ten tweede is 'links' een begrip, geen -zelfs
geen potentiële- moordenaar van vlees en bloed.
Aan de hand van voorbeelden
uit de geschiedenis leggen we uit wat
we bedoelen.
De
dramatische tocht van de
St. Louis
938
Passagiers, de meesten joden, vertrokken op het stoomschip St. Louis op 13 mei
1939 uit nazi Duitsland richting Cuba om via dat land naar de Verenigde Staten af te reizen.
Ze hadden een aanvraag gedaan
voor een Amerikaans visum en wilden de procedures in Cuba afwachten.
De Cubaanse regering liet de meeste van hen echter niet toe aan wal.
Na veel diplomatiek geharrewar moest de St. Louis de Cubaanse wateren verlaten en voer het richting het vasteland van de Verenigde Staten. De passagiers aan boord stuurden
een telegram aan de democratische ('linkse') Amerikaanse president
Franklin Delano Roosevelt, die daar nooit op gereageerd heeft. Vanwege het toepassen van de strenge Amerikaanse immigratiewetgeving
en -procedures moest het schip
uiteindelijk terug naar Europa varen.
Gelukkig kon een groot aantal
passagiers terecht in andere Europese landen dan nazi
Duitsland, maar 254 vielen uiteindelijk in de nazival en vonden de dood. In termen van Niemöller: 'Amerikaans Links' vermoordde 254 joodse vluchtelingen uit Duitsland
De
ondergang van de Struma
Op
12 december 1941 vertrok een Griekse boot, de Struma, uit de Roemeense haven Constanta
met aan boord 769 joodse passagiers die de
Holocaust uit Europa -net- hadden weten te
ontvluchten. Hun was te verstaan gegeven dat ze met de boot naar Palestina zouden kunnen gaan.
Ze hadden enorme bedragen betaald om mee
te kunnen. Het schip voer eerst
naar Istanbul. Toen de
Britten, toentertijd de machthebbers
in Palestina, lucht kregen van de reis, was dat het begin van een tragedie die zou eindigen met de dood van vrijwel alle passagiers
op een na. De Britten, geregeerd door de Conservatieve Partij ('rechts'), met prime
minister Winston Churchill, weigerden namelijk de joden de toegang tot Palestina, uit angst voor het Arabisch nationalisme. De Turken weigerden de vluchtelingen de doorgang over
land. Uiteindelijk werd de
boot, die in zeer slechte staat was, gedwongen de territoriale wateren van Turkije te verlaten.
Nog geen dag later zonk de boot, naar verluid door torpedo afkomstig
van een Sovjet onderzeeër. Slechts een passagier overleefde
de ramp. In termen van Niemöllers:
'Brits Rechts' vermoordde
768 mensen.
Later
zouden de Britten het kunstje
nog eens over doen, gelukkig zonder dat dat
tot al te veel slachtoffers leidden, toen zij in 1947 het schip de Exodus, dat joodse overlevenden van de Holocaust vervoerde,
de toegang tot Palestina verbood en het schip uiteindelijk terugkeerde naar het door oorlog verwoeste Duitsland waar de joodse vluchtelingen die erop zaten -weer- in een kamp in Duitsland
werden geïnterneerd.
De
zachte en harde kant van immigratiebeleid
Het
droevige verhaal van Lampedusa staat dus niet op zichzelf.
Het heeft talloze voorgangers gekend, zoals de voorbeelden van de
Struma en de St. Louis aangeven. De problematiek van illegale immigranten en vluchtelingen kent immer een
zachte kant en een harde kant.
De zachte kant is de menselijke: medelijden laten spreken en ernaar handelen. De harde kant is evenwel
ook menselijk: regels toepassen om belangen te
verdedigen, hoe hard die eerste
ook kunnen zijn. De kunst is een en ander zo
vorm te geven
dat er nooit
slachtoffers vallen.
Maar om, als er dan
toch doden vallen, in de eerste plaats laf te
wijzen naar 'links' of welke andere politieke
entiteit dan ook, is belachelijk, zoals onze 'conclusies'
aangaande 'Brits Rechts' en
'Amerikaans Links' dat de joodse vluchtelingen zou hebben vermoord
ook belachelijk zijn. Kom je met een dergelijke ernstige beschuldiging, en zou je naar de officier van justitie stappen, je zou afgewezen worden, want de officier kan 'links' noch 'rechts' ter
verantwoording roepen.
Niemöller had beter gezegd wie hij
exact bedoelt.
Man en paard noemen.
Maar dat kan hij niet
want hij weet niet wie de moordenaars
zijn. Sterker nog: er zijn
geen moordenaars.
Wat is dan het doel van dit stuk
van Niemöller? Wil hij zijn hart laten
spreken over die arme drommels die in de Middellandse
Zee hun einde vonden? Welnee. Zijn Kruistocht leidt hem naar alles wat 'links' is, en over de ruggen van de verdronken vluchtelingen, is geen zee hem te hoog om
zijn afkeer van elk mens dat links is te spuien en dat
in de meest extreme termen
en met de meest extreme beschuldiging:
die van moord.