President

Barack Obama is 55 als hij op 21 januari 2017 wegvliegt uit Washington, terug naar Chicago om er zijn biografie te gaan schrijven. Hij heeft er dan twee termijnen als president van Amerika opzitten en zijn levenstaak is volbracht. Voor een Amerikaans president voltrekt de overgang van jong en veelbelovend naar oud en uitgerangeerd zich in maximaal acht jaar. Zware prijs.

Volgens VS-correspondent Arie Elshout moet Obama het doen in 2013 en 2014. In 2015 begint de volgende campagne en is het gebeurd met de zittende president. In The New York Times schreef Adam Nagourney dat Obama na zijn inaugurele speech flink moet doorpakken in de State of the Union, op 12 februari. Hij moet snel zijn, 'voor het licht boven zijn presidentschap begint te dimmen'. In maart of april.

Ongelijkheid

Democratie is een zaak van zeer korte adem geworden. Ben je de enige man ter wereld die machtiger is dan Angela Merkel en de zwaarst met beloften beladen president uit de geschiedenis, moet je de tijd die je nog rest om de hooggespannen verwachtingen waar te maken meten in maanden.

Een Amerikaanse president is tijdens zijn eerste ambtstermijn vooral bezig zich te verzekeren van de tweede en van de tweede vier jaar heeft hij ongeveer 23 maanden om uit te groeien tot een groot president - of een mislukkeling.

Dat heel goed weten en tóch met een speech komen zoals Obama die maandag hield: dan ben je een hard koekje en een onverbeterlijke optimist bovendien.

Obama weet dat het Congres vol zit met Republikeinen die er vooral op uit zijn al zijn plannen tegen te houden. Daarnaast bedraagt de staatsschuld van zijn land ruim zestienduizend miljard dollar. Al moet België relatief niet onderdoen qua staatsschuld, in een Hollandse inaugurele speech zouden die zwarte wolken leiden tot een speech vol 'de broekriem aantrekken' en 'de tering naar de nering zetten'.

Zo niet in Washington, capital of optimism. Daar zei Obama dit: "My fellow Americans, wij zijn voor dit moment gemaakt en we zullen het pakken."

Barack Obama zal de ongelijkheid te lijf gaan, de bankiers van Wall Street nog meer aan banden leggen, de ziekteverzekering uitbreiden, wegen en scholen bouwen, het wapengeweld indammen en het voortouw nemen in de strijd tegen de klimaatverandering. Bovendien komt er een eind aan tien jaar oorlog, zal de economie stevig aantrekken en de middle class herrijzen.

En dat is nog lang niet alles, als het aan Obama ligt.

Progressief

Je kunt denken: droom maar lekker verder, Barack, dat wordt natuurlijk weer drie keer niks.

Maar ook dit: mooi dat de machtigste man ter wereld zo'n hoopvol verhaal durft te houden en zo'n progressieve boodschap de wereld in stuurt, ver verwijderd van het vermoeide cynisme en pessimisme dat in Europa bon ton is.

De dichter van de dag Richard Blanco vatte het kernachtig samen: "The 'I have a dream' we keep dreaming."

Amerika staat er tamelijk beroerd voor, maar de leider Obama deed wat leiders behoren te doen: een koers uitzetten die een betere samenleving belooft en hartstochtelijk proberen daarvoor steun te verwerven.

Hij liet Gods zegen afsmeken door dominee Luis Leon, geboren in Guantánamo - daar moet ook nog iets veranderen.

Obama zou iets meer tijd moeten hebben. Maar ik was na zijn toespraak niettemin hoopvoller gestemd dan ervoor. In 23 maanden uitgroeien tot een groot president en een inspirerende wereldleider: ik acht het lang niet uitgesloten.